Şifreleme varlık hırsızlık vakaları yargı nitelendirme tartışmalarını tetikliyor

Son günlerde, milyonlarca şifreleme coin'iyle ilgili bir hırsızlık olayı geniş yankı uyandırdı. Olayda, bir cüzdan platformunun eski bir çalışanı, görevini kötüye kullanarak kullanıcı cüzdanına "arka kapı" programı yerleştirerek özel anahtarı yasa dışı bir şekilde elde etti ve sonuç olarak bir kullanıcının değeri milyonlarca olan şifreleme varlıkları çalındı.

Bu davanın özel yanı, aslında iki birbiriyle bağlantılı davayı içermesidir. İlk olarak, üç eski çalışan teknik yöntemlerle çok sayıda kullanıcının özel anahtarlarını ve yedek kelimelerini yasadışı bir şekilde elde etti, ancak bu bilgileri henüz kullanmadıklarını iddia ettiler. İkincisi, başka bir eski çalışan benzer yöntemleri kullanarak mağdurun şifreleme varlıklarını gerçek anlamda çaldı.

Davanın sonuçları bazı tartışmalara yol açtı. Dört sanık, bilgisayar bilgi sistemine ait verileri yasa dışı olarak elde etmekten üç yıl hapis cezasına çarptırıldı, ancak bu mahkumiyetin uygun olup olmadığı konusunda farklı görüşler var. Tartışmanın odak noktası, şifreleme varlıklarının hukuki niteliğinin belirlenmesidir.

Şu anda, yargı pratiğinde şifreleme varlıklarının nitelendirilmesine dair iki tamamen farklı görüş bulunmaktadır. Bir görüş, şifreleme varlıklarının geleneksel anlamda "mülk" kapsamına girmediğini, bunun yerine bir veri türü olarak değerlendirilmesi gerektiğini savunmaktadır. Diğer görüş ise, şifreleme varlıklarının mülkün temel özelliklerine sahip olduğunu ve mülkiyet suçlarının koruma kapsamına alınması gerektiğini ileri sürmektedir.

Son yıllarda, teknolojik gelişmeler ve adalet anlayışındaki ilerlemelerle birlikte, giderek daha fazla emsal, aslında şifrelemenin varlık niteliğini tanımaktadır. Örneğin, bazı davalar sanal paranın ceza hukuku açısından varlık niteliğine sahip olduğunu ve mülkiyet suçlarının nesnesi olabileceğini açıkça belirtmiştir.

Bazı görüşler, bu davadaki suç eyleminin daha çok görev suistimali suçu ile cezalandırılmasının uygun olduğunu belirtmektedir. Gerekçe, sanığın görev kolaylığını kullanarak platformun sakladığı kullanıcı varlıklarını yasa dışı olarak elinde bulundurmasıdır ve bu, görev suistimali suçunun unsurlarını karşılamaktadır. Ayrıca, görev suistimali suçunun ceza aralığı daha geniştir ve suç eyleminin ciddiyetini daha doğru bir şekilde yansıtmaktadır.

Bu dava, ülkemizin şifreleme varlıklarının hukuki nitelendirilmesinde mevcut olan farklılıkları vurgulamakta ve mevcut hukuk sisteminin yeni teknolojilerin getirdiği zorluklara yanıt verme konusundaki sınırlılıklarını yansıtmaktadır. Blockchain teknolojisi ve şifreleme varlıkları piyasasının sürekli gelişimi ile birlikte, hukukun nasıl çağın gerekliliklerine ayak uyduracağı, şifreleme varlıklarının hukuki özelliklerini daha kesin bir şekilde tanımlayarak adli uygulamalara net ve birleştirici bir rehberlik sağlaması gerektiği, dikkat çekici bir konu olacaktır.